Parametry elektryczne torów miedzianych

Mając na uwadze przeznaczenie miedzianych kabli telekomunikacyjnych najważniejszymi parametrami elektrycznymi torów są rezystancja, pojemność, oraz indukcyjność, które przekładają się bezpośrednio na ich parametry transmisyjne. Ważna jest zatem ich analiza tak w odniesieniu do sygnałów stało prądowych jak i też w pewnym zakresie częstotliwości, która będzie stanowiła podstawę do dalszych rozważań.

Rezystancja miedzi, podobnie jak i innych materiałów przewodzących wykorzystywanych na żyły kablowe, zależy przede wszystkim od jej czystości chemicznej. Dla miedzi elektrolitycznej rezystancja drutu o długości 1 km i średnicy 0,5 mm może wynosić do ok. 89,4 ohm. Jednak w skutek obróbki termicznej i mechanicznej w rzeczywistości drut o średnicy 0,5 mm i długości 1 km ma rezystancję 92,6 ohm , a tor złożony z pary równoległych drutów ma rezystancję 185,3 ohm, która może być także większa. Miedź charakteryzuje się ponadto dość dużym współczynnikiem temperaturowym rezystancji (rzędu 0,00393 na 1° C). Sprawia to, że przy temperaturze 20° C rezystancja rośnie o ok. 4% w porównaniu z rezystancją przy temperaturze 10° C. Wahania temperatury kabli podziemnych są kilkakrotnie mniejsze niż naziemnych. Przyjmuje się, że średnia temperatura kabli podziemnych wynosi 9° C, i dlatego w wielu normach na kable wymagana wartość rezystancji toru jest podawana dla temperatury 10° C.